Inmiddels zijn we alweer een paar dagen in Nepal. Na een reis van 13 uur kwamen we aan in Kathmandu. Vanaf het vliegveld hadden we geregeld dat we opgehaald werden door het hotel waar we twee nachten zouden verblijven. We kwamen het gebouw uit en hier stond zo'n 50 man aan de overkant van de straat met blaadjes in hun handen met verschillende namen erop. Zo stond er ook een man met Nicole op zijn a4tje. We spotten hem gelijk en we konden met hem mee in de taxi.

Al rijdende zagen we een deel van Kathmandu. Wat een cultuur shock... We zagen een oude, vervallen stad met heel veel scooters en auto's die door elkaar heen rijden. Ze rijden hier links van de weg, toeteren als ze duidelijk willen maken dat ze eraan komen, halen elkaar op de gekste manieren in, maar niemand is geïrriteerd of boos. Heel bijzonder vonden we dit.

Eenmaal aangekomen in het hotel, welke midden in het centrum van Kathmandu (Thamel) staat, werden we hartelijk ontvangen en werden onze tassen naar de derde verdieping gedragen. Vervolgens werd ons nog gevraagd of we naar beneden kwamen voor een welkoms thee. Eenmaal gesetteld zijn we de stad in gegaan. Er zijn veel kraampjes met allerlei eten, met drinken en meer chips en koek als gezonde dingen. Echt groente en fruitkraampjes zie je hier niet heel veel. Het was even wennen met de koers, maar het eten en drinken is hier niet zo duur. De eerste avond waren we zo'n 500 Nrs kwijt, dit is ongeveer 4 euro. Hier kunnen we dus goedkoop en heerlijk (heet) uit eten!

Op zaterdag hebben we de Swayambhunath Stupa, ookwel de Monkey Temple genoemd, bezocht. Deze tempel bevind zich op een hoge berg, welke met trappen te beklimmen is. Een beste klim dus voor ons... Eenmaal boven was dit het ook wel waard. Wat een uitzicht over de stad en wat een prachtige tempel. De ogen op de tempel zijn de ogen van Buddha hebben wij ons laten vertellen.

We vinden het verwonderlijk hoe bijzonder lief de mensen hier zijn, hoe arm ze ook zijn. We merken dat de mensen wat schuchter, soms verlegen zijn, maar wanneer wij vriendelijk lachen of hen begroeten worden we vaak vrolijk terug gegroet. In Kathmandu zijn er redelijk wat toeristen welke vooral voor trekkingen komen door de bergen. Toch lijkt het alsof de Nepalezen het altijd bijzonder blijven vinden om een 'blanke' te zien en vragen dan ook vaak waar we vandaan komen.

Op zondag vlogen we al vroeg naar Biratnagar, om vanaf daar met de taxi naar Dharan toe te rijden. We hadden al gehoord dat Dharan geen toeristisch plaatsje is, dat de mensen er vaak geen Engels kunnen en er niet veel 'blanke' mensen komen, dus we waren enigszins voorbereid op wat ons te wachten stond. Na een vlucht van 40 minuten kwamen we aan in Biratnagar. Biratnagar heeft een klein vliegveld, dus we moesten wachten in een klein hokje op onze bagage. Er liepen mannen af en aan met een soort van kruiwagens met alle koffers en tassen er in. Het was zon apart gezicht! Toen we onze tassen eenmaal hadden ontvangen liepen we richting de taxi plaats. Er stonden veel taxi's te wachten en alle Nepalese mensen wisten precies waar ze naar toe moesten en liepen een kant op. Wij bleven even staan om te observeren wat ons te wachten stond. Al gauw kwam er een mannetje naar ons toe om te vragen waar we naar toe moesten. We vertelden dat we naar Dharan moesten en al gauw werd er een tweede man bij geroepen met een prijslijst. We vonden het al gauw prima, als we maar bij het B.P. Koirala Institute of Helath Sciences uitkwamen, het ziekenhuis dus. Er werd iemand gestrikt wie totaal geen Engels kon, maar moest lachen toen we vroegen of hij de weg wel wist. Na een ritje in een klein mini busje, wat echt hilarisch was, kwamen we veilig aan in het ziekenhuis. De beste man wilde ons precies, maar dan ook helemaal precies afzetten waar we wilden zijn. Dus vroeg hij de eerste de beste bewaker waar naartoe. Wij vertelden dat we op zoek waren naar een specifieke dokter, welke ons zou ontmoeten op 4 maart. Een foto hadden we ook, dus deze konden we laten zien. Er kwam toevallig een nurse voorbij op een scooter welke wel ongeveer leek te weten waar we moesten zijn.

We kwamen bij een ander gedeelte aan van het ziekenhuis en één van ons mocht achter de bewaker aan lopen om de dokter die we zochten te vinden. We liepen behandelkamer in en uit, en wanneer de bewaker een arts of verpleegkundige aansprak moest Nicole de foto laten zien van wie we zochten. Uiteindelijk was er een verpleegkundige die hem kende en precies wist waar we moesten zijn. Mooi! Eenmaal op deze afdeling aangekomen sprak Nicole met de verpleegkundigen die hem kenden. Helaas, vertelde ze, is hij 'on leave'..... Goed verhaal wel. Gelukkig hadden we zijn telefoonnummer gekregen en hebben we hem kunnen benaderen. Hij heeft ons instructies gegeven om bij het guesthouse te komen en had een kamer voor ons geboekt. Hij was on leave voor het Holi Festival vertelde hij via de telefoon.... Hij wel.... Haha. Helaas hebben wij dit net gemist :(. We hebben een prima kamer in het guesthouse waar we ook WiFi hebben. Deze doet het meestal wel en soms ook even niet. Verder moeten we het doen met koud water uit de douche. Maar dat is met deze temperaturen nog niet eens zo gek. Het guesthouse bevindt zich op een soort campus. De campus heeft twee restaurants en verschillende sportvelden. Het is er erg schoon.

Op maandag hebben we voor het eerst meegelopen op de OPD for Pediatric Diabetes. We werden hartelijk ontvangen door de artsen die hier spreekuur hebben. Ze zitten met drie artsen in één kamertje. Patiënten worden tegelijk geholpen door één arts. Ze laten hun boekje met bloedsuikerwaardes zien. Meestal prikken ze twee keer op een dag, omdat dit vergoed wordt. Deze waardes worden bekeken en aan de hand hiervan geven ze advies om de dosis Mixtard insuline aan te passen. Deze insuline wordt vergoed door het Life for a Child Project. Al met al was het een indrukwekkende dag, we hebben veel kunnen zien en vragen en zijn benieuwd naar de volgende poli!

We blijven ons verbazen over het simpele leven van de Nepalezen. Alles, maar dan ook alles is zo anders als dat het in het Westen gaat. Toch zijn de mensen hier zo blij... Erg mooi om te zien.

Namasté