Helaas komt aan dit mooie avontuur volgende week een eind. Volgende week nemen we afscheid van elkaar, de één terug naar Nederland en de ander nog twee weken reizen. De afgelopen weken hebben we in Dharan onderzoek verricht naar de waarde van een diabetesverpleegkundige in de kliniek en wat zij zou kunnen toevoegen om de zorg een klein stukje beter te maken voor de kinderen hier. Inmiddels zijn we alle verzamelde gegevens aan het verwerken in een mooie rapportage en uiteindelijk zullen wij hier 7 juni een posterpresentatie van geven bij Diabeter in Rotterdam.

Zoals de meeste van jullie wel gezien hebben zijn we een doneeractie gestart. Wij willen op 9 juni de halve marathon van Zwolle gaan lopen om daarmee geld in te zamelen voor dit project! Inmiddels hebben we al €675,- opgehaald. Wat een fantastisch bedrag! Bedankt aan alle mensen die al gedoneerd hebben. Hierbij nog even de link naar de donderactie voor degenen die nog willen doneren: https://www.doneeractie.nl/halve-marathon-voor-nepal/-27753.

Vorige week hebben we afscheid genomen in de kliniek in Dharan. Het is gek om van deze vertrouwde plek weg te gaan en zullen hier altijd met een warm hart aan terug denken! In zekere zin is het maar goed dat de kinderen van de kliniek in principe maar eens per maand komen, zo hebben we niet de mogelijkheid gehad echt te hechten aan de mensen.

Gisteren hebben we een ziekenhuis vlakbij Kathmandu mogen bezoeken. Het Patan Hospital is naast het B.P Koirala in Dharan één van andere ziekenhuizen dat bij Life for a Child is aangesloten. Fantastisch om de vergelijking te kunnen maken met het ziekenhuis in Dharan. Hier ging alles al zoveel anders! We hebben een aantal patiënten mogen ontmoeten met diabetes type 1, waaronder een jongen die net 30 jaar geworden is. Hij valt buiten het Life for a Child project, omdat hij ouder dan 25 jaar is. Dit betekent voor hem dat hij dus geen insuline en hulpmiddelen meer gratis krijgt van LfaC. Hij vertelde (via de arts als tolk) dat hij alleen al 2000 Rp (= €15,50) aan insuline kwijt is per maand. Als je dan nagaat dat het gemiddelde maandinkomen van een Nepalees €71,- is en hij naast deze insuline nog bloedglucose stripjes en naalden nodig heeft die zeker niet goedkoop zijn blijft er weinig geld over voor je andere eerste levensbehoeften. Via LfaC krijgen kinderen tot 26 jaar twee bloedglucose stripjes vergoed. Dit is al een minimaal aantal om de bloedsuikers onder controle te houden. Deze jongen prikt nu nog maar twee keer in de week, omdat hij het niet kan opbrengen meer stripjes te kopen. We wisten natuurlijk wel dat dit schrijnende verhaal vaker voor komt, maar hebben het nu met eigen ogen gezien... Erg moeilijk aangezien het in Nederland allemaal zo goed geregeld is voor Diabeten.

Verder had de arts van Patan een meisje van 25 jaar met type 1 opgebeld om naar het ziekenhuis te komen om ons wat te vertellen over haar leven in Nepal met Diabetes. Het meisje deed het erg goed. Ze spuit twee keer per dag de mix insuline welke vergoed wordt en had afgelopen week een gemiddelde van 6,1 wat erg netjes is. Zulke gevallen zijn er dus gelukkig ook :)

We gaan jullie op de hoogte houden wat betreft onze halve marathon, de voortgang van school en wat er uiteindelijk daadwerkelijk met het geld gebeurd dat jullie doneren.

Tot in Nederland! Namastè